Другие предметы | 5 - 9 классы
Вобраз яна шымкунаса літоўскі хутарок.
На какие вопросы отвечают слова яна, гына, кушты, барып, килерге?
На какие вопросы отвечают слова яна, гына, кушты, барып, килерге.
Вобраз гражыны у паэме Адама Мицкевича?
Вобраз гражыны у паэме Адама Мицкевича.
Татарский язык?
Татарский язык.
Сыйфат сузендэге хэрефлярне белян яна сузлярясап эйтегез.
Татарча хикэя яна ел турында?
Татарча хикэя яна ел турында.
Переведите вопросы : Син Яна ел бэйрэменэ кайчан барасын?
Переведите вопросы : Син Яна ел бэйрэменэ кайчан барасын?
Бэйрэм сэгать ничэдэ бышлана?
Бэйрэмгэ кем белен барасын?
Син бэйремдэ нишлисен?
Яна ел кайсы коннэн бышлана?
Помогите написать стих про биологичку (зовут Яна Олеговна)?
Помогите написать стих про биологичку (зовут Яна Олеговна).
Помогите ответить на татарскую загадку Яна утсыз, оча канатсыз, йогерэ аяксыз?
Помогите ответить на татарскую загадку Яна утсыз, оча канатсыз, йогерэ аяксыз.
Плиззз Тип питания рек : Амур, Анадырь, Волга, Дон, Енисей, Индигирка, Колыма, Лена, Обь, Печора, Северная Двина, Урал и Яна?
Плиззз Тип питания рек : Амур, Анадырь, Волга, Дон, Енисей, Индигирка, Колыма, Лена, Обь, Печора, Северная Двина, Урал и Яна.
Ахарактарызуйце вобраз гражыны , литавора, рымвида?
Ахарактарызуйце вобраз гражыны , литавора, рымвида.
Укажите слово в котором нет суфикса - ЯН -1?
Укажите слово в котором нет суфикса - ЯН -
1.
Водяной
2.
Ледяной
3.
Полянка
4.
Крестьянка.
Вы зашли на страницу вопроса Вобраз яна шымкунаса літоўскі хутарок?, который относится к категории Другие предметы. По уровню сложности вопрос соответствует учебной программе для учащихся 5 - 9 классов. В этой же категории вы найдете ответ и на другие, похожие вопросы по теме, найти который можно с помощью автоматической системы «умный поиск». Интересную информацию можно найти в комментариях-ответах пользователей, с которыми есть обратная связь для обсуждения темы. Если предложенные варианты ответов не удовлетворяют, создайте свой вариант запроса в верхней строке.
Ответ : У апавяданні «Літоўскі хутарок» антычалавечая сутнасць вайны паказана праз трагедыю адной мірнай сям'і.
Сюжэт апавядання просты : хутарок, дзе жыве сям'я Яна Шымкунаса, за кароткі час некалькі разоў пераходзіць то да немцаў, то да рускіх і з'яўляецца полем бою дзвюх армій.
А баі былі такія, што, як казаў палкоўнік па тэлефоне, забітых «няма сілы падабраць» : «Ляжаць цэпкамі, калонамі.
Бог іх ведае, ці забіты так, ці параненыя спаўзліся ў адзін груд.
Трупаў не менш трох тысячаў на адной маёй пазіцыі».
Вайна паказана Гарэцкім не толькі як трагедыя вынішчэння жыцця, яго плоці.
Нікому з пісьменнікаў да Гарэцкага не ўдалося з такой пераканаўчасцю і мастацкай сілай паказаць як вынішчэнне вайной асобнай душы, так і масавае выніцгчэнне душ.
Глыбіні філасофскай думкі садзейнічае кампазіцыя апавядання і вобраз Шымкунаса.
У пачатку апавядання добры, далікатны і мудры Шымкунас паказаны як чалавек, перакананы ў тым, што і рускія, і кайзераўскія салдаты такія ж людзі, як яго Блажыс, што недзе таксама вымушаны ваяваць і разам з іншымі пайшоў «спраўляць крывяныя хаўтуры» .
Таму на пытанне феерверкера Сініцы, «куды паненкі схаваюцца, як прыйдзе германец» , дачка Шымкунаса адказвае, што не будзе хавацца, бо «прусы - народ дужа прыгожы» .
Так думае не толькі наіўнае дзяўчо, але і мудры Шымкунас, мяркуючы, што пагроза лёсу можа прыйсці толькі ад шалёнага снарада.
Мудры Шымкунас не ведаў, што калі «два ворагі - асілкі» сыходзяцца, то перастаюць дзейнічаць, руйнуюцца і ўсе вечныя законы людскасці.
Сапраўды, няма добрых ці кепскіх народаў, ёсць людзі, якіх вайна справакавала на нялюдскасць.
Той, хто, як Шымку - нас, не толькі пабачыў «ашклянелыя вочы, рукі са сціснутымі кіпцямі і ўзнятыя ўгору, кроў», але і сам прайшоў праз пекла вайны, не раз зазіраў смерці ў вочы, аддае ёй спачатку сваю душу, хаця плоць яго пакуль яшчэ жыве.
Сапраўды, і рускія, і кайзераўскія салдаты да блізкай сустрэчы са смерцю - яшчэ людзі, нават «добрыя людзі».
Шчыра супакойвае Шымкунаса рускі салдат, што «мірных жыхароў чапаць забараняецца» і што за ўсе панесеныя страты ім заплацяць.
А нямецкі салдат праз перакладчыка Глюкмана прапануе Шымкунасу пакаштаваць іхняга хлеба.
У пятым раздзеле апавядання пераканаўча паказана, як чалавек на вайне, кіруючыся яе законамі, пераступае парог, за якім ужо перастае быць чалавекам.
Ні баяцца, ні саромецца больш няма чаго - вайна ўсё спіша.
«Ці магу я саромецца гэтых дзікароў», - кажа адзін.
А другі свае брыдкія, жывёльныя намеры апраўдвае нават тым, што гэта будзе садзейнічаць «паляпшэнню заняпалых народау» і прывіццю «высшай культуры фізічным шляхам» .
I наладжваюць пір у час чумы : «танцуюць немцы ў Марыампалі пад грамафоны, мірным людзям за ўсё - ўсякае штых да грудзей, а дзяўчын ды маладзіц крыўдзяць» .